1. Koşuk
Hece vezni ve yarım kafiye ile söylenen şiirlerdir.

Kopuz eşliğinde söylenir.

Yiğitlik, aşk, tabiat konularını işler. 

Nazım birimi dörtlüktür. 

Bu şiirlerde düz kafiye kullanılır: aaaa, bbba, ccca… (aaab cccb dddb)

Bu şiirlerin İslâm sonrası halk edebiyatındaki adı koşma’dır.

Sığır denilen sürek avlarında söylenen lirik şiirlerdir.

 

Ölen bir kişinin arkasından söylenen ağıt şiirleridir.

Ölen kişinin kahramanlıklarını, başarılarını, erdemlerini anlatır; ölümlerinden duyulan üzüntüyü dile getirir.

Koşuk nazım şekliyle söylenir.

Bu şiirlere İslâm sonrası halk edebiyatında “ağıt”, Divan edebiyatında “mersiye” denir

“Yuğ” denilen ölüm törenlerinde söylenir. 
Divanu Lûgatit-türk’teki Alp Er Tunga sagusu bu türün önemli bir örneğidir.

 

 

Türk toplumunun dünyaya bakışını, geleneklerini, varlık anlayışlarını ortaya koyan özlü sözlerdir. 

Bugünkü “ata sözü”nün karşılığıdır. 

Divanu Lûgatit-türk’te pek çok sav vardır.